O różnicach między Szwajcarami

Pomijając różne inne perypetie (niby to tylko kilka dni, a opowieści starczyłoby na dwa tygodnie) w przypływie szaleństwa postanowiłyśmy z 2 koleżankami wybrać się stopem do stolicy Szwajcarii – Berna. Prawie cały obszar francuskojęzycznych kantonów (kolor zielony) przejechałyśmy pociągiem w ramach taize’owego biletu. Pozostał nam do pokonania odcinek między Neuchâtel a stolicą. W Neuchâtel postanowiłyśmy złapać stopa. Odeszłyśmy kawałek od centrum, ale nadal w mieście, wystawiłyśmy kciuki do góry i w ciepłych promieniach słońca czekałyśmy na zbawienie. Po ok 30-40 minutach zatrzymał się przy nas chłopak i podrzucił nas na obrzeża miasta, mimo że było mu zupełnie nie po drodze. Nad płynącym nieopodal strumykiem spędziłyśmy radośnie czas (jakoś nam się zupełnie wtedy nie spieszyło) a potem zaczęłyśmy łapać kolejnego stopa. Znów, po relatywnie krótkim czasie, zatrzymał się kolejny chłopak, tym razem pochodzący z włoskiej części Szwajcarii. Rozmowa była przezabawna, bo on po angielsku znał 3 słowa na krzyż, a ja po włosku 2, więc jak sami się pewnie domyślacie konwersacja była wyśmienita. Chłopak okazał się złotym człowiekiem i specjalnie nas podrzucił na obrzeża Biel/Bienne, mimo że też oryginalnie jechał w zupełnie innym kierunku. Tam wysiadłyśmy na nieczynnej stacji benzynowej i zaczęłyśmy łapać kolejnego stopa. Oprócz faktu, że zaczęło być koszmarnie zimno (góry, przełom grudnia i stycznia…) to było bardzo radośnie. Kierowcy na nas trąbili, machali do nas, ale przez 2 godziny (zaczęło już być ciemno) nikt się przy nas nawet nie zatrzymał (stałyśmy w dobrym miejscu, jedna z koleżanek miała duże autostopowe doświadczenie). W końcu na wpół zamarznięte poddałyśmy się i dziękując w duchu za przytomność naszego ostatniego kierowcy poszłyśmy na pobliską stację i już koleją wróciłyśmy do naszej mieścinki pod Genewą.

Ja wiem, że nie ma co uogólniać i że jest to tylko jeden mały przykład, ale będąc w jednym państwie miałam wrażenie, że w którymś momencie faktycznie przekroczyłyśmy jakąś granicę. Podejście i mentalność ludzi była zupełnie inna. Z ciekawostek – większość napotkanych francuskojęzycznych Szwajcarów nie mówiła w ogóle po angielsku (żaden z chłopaków, osoby napotkane na lokalnych stacjach kolejowych). No cóż najwyraźniej angielski jednak jeszcze tak całkowicie nie zdominował naszego świata, nawet w Europie.