Mam trochę problem z nomenklaturą, jeśli chodzi o produkcje telewizyjne. Trzyodcinkowce takie jak Das Adlon. Eine Familiensaga (Tajemnice hotelu Adlon) czy Unsere Mütter, unsere Väter (Nasze matki, nasi ojcowie) łatwo uznać za seriale, choćby ze względu na podobieństwo do współczesnego brytyjskiego Sherlocka. A co z Sissi? Albo dzisiejszym Himmelsleiter – Sehnsucht nach morgen? No cóż na potrzeby tego wpisu uznajmy, że to po prostu film telewizyjny ;).

Natrafiłam na niego dzięki Oli z Niemieckiej Sofy. Podzieliła się linkiem do Mediateki ARD, gdzie film można było obejrzeć. Teraz jest już niestety niedostępny, ale jeszcze jakiś czas temu obydwa odcinki można było znaleźć na YouTubie :). Akcja filmu rozpoczyna się w Kolonii w 1947 roku, a więc dwa lata po zakończeniu wojny. Miasto jest całe w zgliszczach, ludzie żyją w ruinach swoich dawnych domów i kamienic. Mimo zakończenia wojny, to nie koniec walki o przeżycie, bo wszystkiego brakuje: jedzenia, ubrań. Brakuje też części bliskich, którzy zginęli bądź zaginęli w zawierusze wojennej. Nie wiadomo czy na nich czekać, a życie toczy się przecież dalej. Z powodu wielkiej nędzy czarny rynek (der Schwarzmarkt) ma się całkiem dobrze, a kradzieże (der Diebstahl – stehlen, klauen) i przemyt (der Schmuggel – schmuggeln) są na porządku dziennym. Tytułowa Himmelsleiter, drabina do nieba (nawiązanie do Drabiny Jakuba), to droga wiodąca przez pole minowe do Belgii, do nieba, gdzie można kupić bądź wymienić różne towary na jedzenie.

---

---

Himmelsleiter – Sehnsucht nach morgen

Polski tytuł: –

Rok produkcji: 2014

Reżyser: Carlo Rola
Grają m.in.: Christiane Paul, Axel Prahl, Henning Baum, Ernst Stötzner

Główną bohaterką filmu jest Anna Roth i jej rodzina. Sześć lat wcześniej jej mąż, Żyd Adam, został uznany za zaginionego, a z fragmentów różnych rozmów łatwo możemy się domyśleć, że Niemce mającej żydowskiego męża na pewno w wyśnionej Trzeciej Rzeszy nie było łatwo. Głównym antagonistą jest chciwy Armin Zettler, który to rękoma swojego syna wysyła małych chłopców i młodzież przez Himmelsleiter do Belgii. Jest też właścicielem gospody i ogólnie dosyć obrotnym człowiekiem, mającym, jak się w trakcie filmu okazuje, niejedno na sumieniu.

Film, podobnie jak już opisywany przeze mnie na blogu Lore, skupia się na życiu bezpośrednio po wojnie, pokazuje jak kiedyś (w sumie podobnie jak i teraz) działały układy, układziki i znajomości. Przerażające, że nie pozwalano ludziom na handel i kazano czekać na łaskę i dary od rządzących. Z drugiej strony ogromnym optymizmem napawa fakt, że ludzie mimo wszystko jakoś sobie radzili i pomagali, a nawet się zakochiwali i kochali. Przyzwyczajona i rozpuszczona amerykańskimi produkcjami nie spodziewałam się kilku zwrotów akcji, film nie jest cukierkowy, kilka razy można się porządnie zdziwić. Językowo może być trochę trudno bez napisów, bo często słychać Kölsch, dialekt używany w Kolonii i okolicach.

Film jest zdecydowanie godny polecenia, szczególnie jeśli interesuje Was tematyka wojenna. Jeśli jesteście fanami Tatortu to miło Was zaskoczy was zły charakter grany przez Axela Prahla. Christiane Paul, grająca tu Annę Roth, występowała wcześniej m.in w Das Adlon. Eine Familiensaga (Tajemnice hotelu Adlon) jako Amerykanka, Undine Adams.

Ocena: 8/10

---

---