5 niemieckich książek, które powinniście przeczytać.

Książki to bardzo indywidualna sprawa, każdy lubi co innego, dlatego postanowiłam Wam pokazać książki bardzo zróżnicowane tematycznie. Mam nadzieję, że dzięki temu każdy znajdzie coś dla siebie. Nie będą to niemieckie klasyki jak Faust Goethego, czy Blaszany bębenek Grassa, ponieważ są to pozycje, o których już zapewne coś-niecoś słyszeliście, a chciałabym pokazać Wam tytuły mniej znane, również nie zawsze super popularne w Niemczech czy Austrii. Nie wszystkie pozycje przeczytałam w całości, ale o wszystkich coś wiem i mogę je polecić z czystym sumieniem :). Zaczynamy!

1. Stefan Zweig. Marie Antoinette.

Polski tytuł: Maria Antonina.

Dla kogo: dla wielbicieli biografii i historii

Dlaczego polecam:

Była to jedna z książek polecana przez naszego pana profesora od Historii Niemiec. W ramach przygotowania do egzaminu, oprócz opanowania materiału mieliśmy dodatkowo przeczytać kilka książek tego typu. Pamiętam, że bardzo się w tę biografię wciągnęłam i nabrałam ogromnej ochoty na przeczytanie innej pozycji tego autora, czyli Marii Stuart.

Treść:
Krótko mówiąc: biografia Marii Antoniny. Nie jest to podobno najlepsza książka Stefana Zweiga, ale mi się dosyć podobała, bo w takiej formie dużo łatwiej i przyjemniej przyswoić sobie historię.

2. Tilmann Bünz. Wer die Kälte liebt: Skandinavien für Anfänger.

Polski tytuł: Kraina zimnolubów. Skandynawia dla początkujących.

Dla kogo: ludzie ciekawi świata, wielbiciele Skandynawii

Pozostałe tomy serii: Wer das Weite sucht. Skandinavien für Fortgeschrittene.

Dlaczego polecam:

Bardzo lubię literaturę podróżniczą i książki poświęcone poszczególnym krajom; mam nawet całą półkę pełną pozycji tego typu: Cejrowski, Kapuściński, Szczygieł czy Paulina Wilk. Kiedyś kupiłam Krainę zimnolubów, bo niewiele wiem o Szwecji czy Finlandii, a Skandynawia zaczęła mnie bardzo interesować. Okazało się, że książka jest bardzo ciekawa, ale wydawała mi się niezgrabnie przetłumaczona, więc postanowiłam przeczytać oryginał. Na niemieckim Amazonie znalazłam tę książkę i voilà: w moich zbiorach mam teraz 2 wersje, niemiecką u siebie, a polską w rodzinnym domu.

Treść:

Z tego, co się orientuję to w Niemczech nie istnieje za bardzo coś takiego jak literatura podróżnicza. Jest za to trochę książek napisanych przez korespondentów telewizyjnych i radiowych. Tilmann Bünz pochodzi z Hamburga i przez pięć lat był korespondentem niemieckiej telewizji ARD. Zbierał informacje i ciekawostki z całej Skandynawii. W jego książce możecie przeczytać np o fińskim bibliobusie, który jest biblioteką na kółkach i zanosi słowo pisane w dalekie rejony Finlandii. Książka jest najeżona takimi ciekawostkami i gorąco polecam ją wszystkim ciekawskim jajom ;). TUTAJ znajdziecie spis treści  oraz kawałek jednego z rozdziałów. W trakcie szukania informacji do tej notki dowiedziałam się, że ukazała się druga część Wer das Weite sucht. Skandinavien für Fortgeschrittene. Do zapoznania się TUTAJ.

3. Stefanie Zweig. Nirgendwo in Afrika.

Polski tytuł: Nigdzie w Afryce.

Dla kogo: dla wielbicieli powieści obyczajowych

Pozostałe tomy serii: Irgendwo in Deutschland.

Dlaczego polecam:

Przyznam szczerze, że najpierw trafiłam na film przypadkiem w TV. Niestety udało mi się obejrzeć tylko połowę, więc później postanowiłam poszukać więcej informacji w internecie i okazało się, że a) film jest na podstawie książki, b) film dostał w 2003 roku Oskara za Najlepszy film nieanglojęzyczny. Film jeszcze kiedyś z chęcią obejrzę, a książkę zamówiłam razem z Wer die Kälte liebt i zapłaciłam za nią (razem z drugą częścią Irgendwo in Deutschland.) zawrotną sumę 0,01 € (+ przesyłka)!

Treść:

W książce poznajemy losy żydowskiej rodziny Redlich, która w 1938 roku ucieka przed nazistami do Kenii. Walter Redlich pracuje jako zarządca na farmie. Jego żona nie może się przyzwyczaić do nowego miejsca, za to córka Regina czuje się w Kenii doskonale. Uczy się języka i zaprzyjaźnia się z kucharzem Owuorem.

4. Kerstin Gier. Rubinrot.

Polski tytuł: Czerwień rubinu

Dla kogo: nastolatki, wielbiciele lekkiego fantasy

Pozostałe tomy serii: Saphirblau,  Smaragdgrün

Dlaczego polecam:

Teraz coś dla nastolatek. Przyznam szczerze, że straszna ze mnie sroka i uwielbiam ładne okładki. Dobrze zrobiona okładka zawsze mnie przyciągnie do książki, szczególnie jeśli nie znam ani autora, ani tytułu. Trylogia Liebe geht durch alle Zeiten przykuła moją uwagę swoimi okładkami właśnie: Rubinrot, Saphirblau i Smaragdgrün . Byłam w księgarni Osiander i tam przez długi czas cała seria była na wystawce, ale jakoś zawsze znalazło się coś ciekawszego. W końcu w zeszłym roku na polskich stronach i blogach książkowych mignęło mi kilka razy polskie tłumaczenie, które też ma fajne okładki: Czerwień rubinu, Błękit szafiru i Zieleń szmaragdu. Wszystkie tomy czytałam jednak na moim Kindlu, co też miało swój urok i tę zaletę, że mogłam sobie pozaznaczać ciekawe wyrazy i wyrażenia.

Rubinrot jest normalną książką, więc językowo jest dosyć trudna, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę młodzieżowy język i sporo anglicyzmów. Historia jest ciekawa, ale niezbyt wymagająca. Niedawno oglądałam ekranizację Czerwieni rubinu i recenzja filmu na pewno pojawi się na blogu.

Treść:

Gwendolyn Shepherd jest szesnastoletnią, przeciętną nastolatką mieszkającą w Londynie. W jej rodzinie istnieje pewien szczególny gen, dzięki któremu dana osoba może podróżować w czasie. W pokoleniu Gwen posiadaczką tego genu ma być jej kuzynka Charlotte. Jednak to Gwenny ma dziwne zawroty głowy i pewnego dnia cofa się w czasie. Tajemnica, przygoda i wątek miłosny – oto co Was czeka, jeśli zdecydujecie się na lekturę tej trylogii.

5. Elias Canetti. Die gerettete Zunge: Geschichte einer Jugend.

Polski tytuł: Ocalony język. Historia pewnej młodości.

Dla kogo: dla wielbicieli autobiografii i soczystych, ciekawych osobowości

Dlaczego polecam:

Na studiach omawialiśmy Die Blendung (pol. Auto da fé) i książka była w moim odczuciu dosyć ciężka w odbiorze. Mogło to wynikać z faktu, że wtedy czytało mi się bardzo ciężko po niemiecku, a do tego trzeba było książki po niemiecku omawiać. Z resztą w moim przypadku jest ogromna różnica między czytaniem dla przyjemności, a czytaniem na zajęcia. Na studiach co roku mieliśmy tzw readera czyli tekst, który mieliśmy za zadanie opracować samodzielnie podczas całego roku akademickiego. Pojawiał się jako jedno z zadań na końcowym egzaminie z praktycznej nauki języka niemieckiego (PNJN). Lekko się przeraziłam jak zobaczyłam fragmenty Die gerettete Zunge Canettiego, bo właśnie nie miałam najlepszych wspomnień po jego poprzedniej książce. Na szczęście Język… okazał się wciągający i bardzo żałowałam, że nie udało mi się przeczytać całości. Mam nadzieję, że niedługo uda mi się nadrobić zaległości!

Treść:

Die gerettete Zunge to autobiografia. Jak to w tego typu książkach bywa poznajemy (wczesne) losy Eliasa Canettiego, na jego życie miało wpływ kilka kultur, noblista posługiwał się kilkoma językami. Nie chcę zdradzać żadnych szczegółów, żeby nie popsuć Wam i sobie przyjemności czytania ;).